Popularyzacją literatury można zajmować się w sposób tradycyjny albo... wykorzystując eksperymenty artystyczne, nowe technologie i media. W Krakowie zrealizowano kilka pomysłów mających na celu uobecnienie literatury w przestrzeni publicznej:
- Literackie ławki
- Domofon poezji
- Multipoezja. Wiersze na murach
„Kulturalna szkoła” sprawdziła te propozycje edukacji literackiej. Poniżej relacje i opinie uczestników wyjazdów.
Anna Pardyak
W ubiegłym tygodniu nasza klasa udała się na wycieczkę programową do Krakowa. Mieliśmy na niej przyjemność podziwiać wiele krakowskich zabytków o ciekawej architekturze. Kilkoro z nas udało się również na Planty, aby oglądnąć „literackie ławki” wprowadzone do Krakowa w 2014 r. Wszystkie opatrzone zostały specjalnymi tabliczkami, na których obok nazwiska autora znalazł się również specjalny kod QR. Gdy go zeskanujemy, trafiamy na stronę internetową, gdzie możemy przeczytać fragment utworu danego autora. Dodatkowo na stronie znajduje się interaktywna mapa, dzięki której można łatwo odnaleźć wszystkie literackie ławki, a także wybrane, najważniejsze literackie adresy Krakowa.
W kwietniu 2014 roku pojawiły się ławki m.in. Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej, Jacka Dukaja, Jerzego Pilcha, Josepha Conrada, Sławomira Mrożka, Stanisława Lema i Witolda Gombrowicza, w październiku do tego grona dołączyły m.in. Zośka Papużanka i Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. My natomiast mieliśmy przyjemność usiąść na ławce Wisławy Szymborskiej oraz Sławomira Shuty.
Wybraliśmy się również na ulicę Bracką, aby posłuchać fragmentu pewnego wiersza przez wprowadzony niedawno do Krakowa Domofon poezji. Zawisł on w drzwiach kawiarni Nowa Prowincja. Po naciśnięciu guzika z nazwiskiem przemawiają znani poeci czytający swoje wiersze, m.in. Ewa Lipska, Adam Zagajewski, Ryszard Krynicki czy Bronisław Maj. Autorzy projektu nie zapomnieli również o poetach starszego pokolenia. Usłyszeć można więc archiwalne nagrania z głosem Wisławy Szymborskiej i Czesława Miłosza. To wszystko w ramach świętowania 10-lecia literackiej kawiarni.
Nasza klasa odsłuchała wiersza Wisławy Szymborskiej.
Zebrałyśmy opinie kilku osób z klasy, które powiedziały nam, co sądzą o tych projektach:
Ławki z literackim patronem bardzo mi się podobały. Były ciekawe, a zarazem pożyteczne.
Szymon Szczeciński, 3D
Ławki wyglądały bardzo interesująco i znajdowały się w pięknym parku. Atmosfery dodawała jesienna aura. Ogółem jest to idealne miejsce do odpoczynku i wyciszenia swej duszy.
Radosław Zduń, 3D
Myślę, że domofon poezji to niezmiernie ciekawy sposób na poznawanie polskiej poezji. Przyciąga on wielu turystów, również z zagranicy.
Błażej Malina, 3D
W naszym odczuciu zarówno ławki, jak i domofon są ciekawą alternatywą zwiedzania Krakowa. Jest to innowacyjny projekt, który może pomóc młodzieży poznać nie tylko polskich poetów, ale także ich dzieła.
Podsumowując, bardzo się cieszymy, że miałyśmy okazję zobaczyć z bliska ławki oraz domofon. Jest to idea, która pomoże nam wgłębić się w sztukę, jaką jest poezja.
Lena Pardyak, Wiktoria Święch 3D
W każdym pierwszym tygodniu miesiąca (wieczorem) spacerujący w okolicach Rynku Głównego mogą przeczytać wiersze w języku polskim i angielskim wyświetlane na ścianie Kamienicy Potockich. Akcja poetycka – jak podaje miastoliteratury.pl - rozpoczęła się w 2002 r., kiedy to miała miejsce premiera poetyckiej książki na murze „366 wierszy na 365 dni”. Obecnie wyświetlane są wiersze pisane przez internautów z kraju i zagranicy.
Tekst: Lena Pardyak, Wiktoria Święch; zdjęcia: Lena Pardyak, Kamil Niedośpiał
