10.01.2017 nasza sympatyczna i zgrana klasa 2f udała się na wycieczkę przedmiotową do Krakowa wraz z naszą wychowawczynią panią Katarzyną Haberna, polonistką panią Emilią Adamów i opiekunem panem Marcinem Gmyrkiem.
Po pierwsze wyruszyliśmy do Krakowa na straszliwym mrozie. Nie straszne nam minusowe temperatury, byle tylko wzbogacić wiedzę o świecie ;) Śnieg trzeszczał nam pod stopami i pewnie - gdyby było choć trochę cieplej - cieszylibyśmy się pięknem krakowskiej architektury. Ponieważ jednak marzliśmy okropnie, cały czas przytupywaliśmy z zimna. Kiedy Hubert opowiadał legendę o sadzawce na Skałce, do której rzekomo wpadł palec biskupa Stanisława ze Szczepanowa, mróz był niesamowity i każdy chciał się skryć w pobliskim kościele.
We wnętrzu głos zabrali uczniowie, którzy mieli przygotować referaty. Mikołaj opowiadał nam o wybitnych Polakach pochowanych w tym Narodowym Panteonie. Krypta Zasłużonych na Skałce zwana także Cmentarzem Wielkich Polaków znajduje się w podziemiach kościoła ojców Paulinów. Powstała w roku 1880. Na łuku widnieje łaciński napis credo, quod Redemptor meus vivit
(„Wierzę, że mój Odkupiciel żyje").Na Skałce pochowany jest Jan Długosz (kronikarz, pochowany w czterechsetną rocznicę śmierci), Stanisław Wyspiański (dramaturg młodopolski, malarz, architekt), Adam Asnyk (poeta walczący w powstaniu styczniowym, duchem jeszcze romantyk, ale tworzący w pozytywizmie), Henryk Siemiradzki (którego obraz Pochodnie Nerona dał początek zbiorom Muzeum Narodowego), Karol Szymanowski (kompozytor i pianista), Czesław Miłosz (zmarły w 2004 laureat Nagrody Nobla). A także inni twórcy ważni dla polskiej kultury i historii jak Ludwik Solski, Jacek Malczewski, Wincenty Pol.
Natomiast Filip opowiedział o architekturze kościoła, skupiając się na elementach barokowych. Ołtarz główny kościoła zawiera obraz przedstawiający Michała Archanioła. W lewej, południowej nawie (ostatniej licząc od wejścia) znajduje się ołtarz św. Stanisława. Zawiera on XVII-wieczny obraz świętego, a także relikwie w postaci drewnianego stopnia ołtarza, na którym zachować miały się ślady krwi biskupa. Ściana na prawo od ołtarza nosi ponadto trzy wyeksponowane ślady krwi, przykryte szklanymi osłonami w metalowej tablicy. W kościele znajduje się popiersie Augustyna Kordeckiego - obrońcy Jasnej Gór. W prawej bocznej nawie świątyni stoi popiersie papieża Jana Pawła II.
Zwiedzanie zajęło nam około godziny. Następnie udaliśmy się na warsztaty do Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manghha. O czasie tam spędzonym możecie przeczytać w sąsiednim wpisie Amelki Miśko. Czas minął nam naprawdę ciekawie i mądrze. Po warsztatach z grafiki i obejrzeniu wystawy udaliśmy się żwawym krokiem na Wawel.
Iwona opowiedziała o katedrze, a potem poszliśmy na dziedziniec. W ten sposób zrobiliśmy małą powtórkę ze styli architektonicznych. Informacje przekazywane przez Iwonę uzupełniała pani Kasia, która wykazała się ogromną wiedzą historyczną. Zamek Królewski na Wawelu przez całe wieki stanowił centrum państwowości polskiej. Dziś wizyta w dawnej rezydencji królewskiej to fascynująca podróż w głąb historii Polski, w czasy zarówno jej świetności jak i upadku.
Zamek Królewski położony jest na Wzgórzu Wawelskim – wapiennej skale jurajskiej majestatycznie wznoszącej się na lewym brzegu Wisły, w samym sercu Krakowa. Od ok. VII w. n.e. w jego okolicy zaczęli się osiedlać Słowianie, ale prawdziwa królewska siedziba powstała tu jednak dopiero z początkiem XIV w., wraz z koronacją i osiedleniem się na Wawelu Władysława Łokietka. Na wzgórzu zbudowana wtedy została gotycka katedra, w miejscu drewniano – ziemnych fortyfikacji wzniesiono solidne mury, a sam zamek został znacznie rozbudowany. Lata świetności zamku przypadły na czasy panowania Jagiellonów, zwłaszcza ostatnich z rodu Zygmunta III Starego i Zygmunta Augusta. Zafascynowani rozwojem renesansu w Europie Zachodniej królowie pragnęli nadać swojej rezydencji prawdziwie nowoczesny charakter.
Sprowadzeni z Włoch do Krakowa mistrzowie Franciszek zwany Florentczykiem i Bartłomiej Berrecci przekształcili gotycką budowlę w piękny renesansowy pałac, z przestronnym, arkadowym dziedzińcem, o wybitnie reprezentacyjnym charakterze. Od początku XVII w., czyli po przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy, znaczenie Zamku na Wawelu zmalało. Pałac trawiły liczne pożary, a rezydujący w Warszawie królowie nie troszczyli się zbytnio o jego odbudowę. Po trzecim rozbiorze Polski do Krakowa wkroczyli Austriacy, którzy przez niemal cały XIX w. wykorzystywali wzgórze do celów wojskowych. Polacy przejęli zarząd nad zamkiem dopiero na krótko przed wybuchem I wojny światowej. Przez następne kilka dziesięcioleci, z przerwą w okresie II wojny światowej, na Wzgórzu Wawelskim trwały zakrojone na szeroką skalę prace konserwatorskie. W 1978 r. Wawel, wraz ze Starym Miastem, Kazimierzem i Stradomiem, znalazł się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.
Krzysiek miał jeszcze opowiedzieć legendę o Smoku Wawelskim, ale potrzebował pomocy, więc wspólnymi siłami doprowadziliśmy ją do końca, każdy po kawałku coś dodawał. Było wesoło. Zadowoleni (i głodni) poszliśmy w kierunku autobusu. Udało nam się namówić opiekunów na małe co nieco w KFC. Wracając do szkoły uznaliśmy wycieczkę za udaną. Dziękujemy naszej pani wychowawczyni za zorganizowanie tej wycieczki.
Sandra Maczałaba, klasa II f